Analyse van transcript variatie geïnduceerd door ioniserende straling

Mensen worden voortdurend blootgesteld aan ioniserende straling (IR) van allerlei aard die rechtstreeks kan reageren met het DNA (directe DNA schade) of aanleiding geven tot ROS en RNS die, wanneer ze voldoende ver kunnen diffunderen, ook het DNA en andere delen van de cel kunnen beschadigen (indirecte DNA schade). Afhankelijk van de dosis kan IR zeer acute effecten veroorzaken die klinisch te detecteren zijn of aanleiding geven tot langdurige stralingsgeïnduceerde afwijkingen. In het geval van een accidentele stralingsblootstelling is er nood aan een snelle en betrouwbare methode om de ontvangen dosis van de blootgestelde personen in te schatten. Aangezien fysische dosimetrie meestal afwezig is bij een accidentele blootstelling, is er nood voor biologische indicatoren om de ontvangen dosis IR te meten (biodosimetrie). In deze thesis wordt de eventuele toepasbaarheid van gen- en exonexpressie als mogelijke stralingsbiomerkers onderzocht, alsook het mechanisme van stralingsgeïnduceerde transcriptvariatie.