Functie CAX1 bij transport en detoxificatie uranium: Oxidatieve stress respons op moleculair niveau bij de cax1-1 mutant van Arabidopsis thaliana

Vanwege antropogene activiteiten komen er steeds meer zware metalen en radionucliden vrij in de omgeving die een negatieve impact hebben op het milieu en organismen die er leven. Uranium is ook één van deze metalen. De kans dat uranium in verhoogde concentraties voorkomt in het milieu is reëel door metaal ontginning en de fosfaatindustrie. Er is al onderzoek uitgevoerd naar de effecten van uranium op planten, maar niet hoe uranium precies wordt opgenomen en verspreid in planten. In dit onderzoek wordt er onderzocht welke genen een rol spelen in het transport en de detoxificatie van uranium in Arabidopsis thaliana. Hiervoor wordt er gebruik gemaakt van een mutant waar het CAX1 gen is uitgeschakeld. De planten worden geteeld tot ze 18 dagen oud zijn. Hierna worden ze blootgesteld aan 0 μM, 25 μM en 50 μM uranium voor 24u en 72u. Daarnaast wordt er ook gekeken naar de genexpressie van oxidatieve stress gerelateerde genen en genen die coderen voor calcium transporters. Het versgewicht en de groei van blaadjes en wortels is ook onderzocht na de blootstelling aan uranium (0 μM, 25 μM en 50 μM). Hieruit bleek dat de blaadjes en wortels pas na 72u groei-inhibitie vertoonden. Op een korte periode is er een dalende trend waar te nemen, maar zijn er geen significante verschillen tussen de uranium concentraties en genotypes. Uit de analyse van de genexpressie van de OX genen is er waargenomen dat het wild type en de CAX1 mutant dezelfde hoeveelheid stress ervaren bij eenzelfde uranium concentratie. Dit is enkel een eerste indicatie en moet verder onderzocht worden. Enkel CAX7 reageert significant na 24u bij50 μM. Er moet nog uitgebreider onderzoek uitgevoerd worden om de precieze functie van CAX1 te ontdekken bij het transport en detoxificatie van uranium. De oxidatieve respons moet ook nog uitgebreider onderzocht worden.