Het beheer van radioactief afval geproduceerd in een nucleair onderzoekscentrum

Het kan nogmaals geschreven worden dat het begrip "afval" de laatste jaren zeker een belangrijker betekenis heeft gekregen. Klemtonen worden nu gelegd op het voeren van een doeltreffend Afvalstoffenbeleid. En in een dergelijk beleid bekleedt het afvalbeheer als dusdanig een centrale plaats. Nucleaire instellingen en dito bedrijven ontsnappen zeker niet aan deze stelling. Zelfs integendeel! Radioactief afval is nu eenmaal niet risicovrij. Het bezit specifieke eigenschappen die voor de mens en haar omgeving schadelijke uitwerkingen teweeg kunnen brengen. De aanwezigheid van de onzichtbare radioactieve stralen, het toxisch karakter alsmede de grote verscheidenheid in samenstelling van dergelijk afval zijn de voornaamste factoren die oproepen tot het waarborgen van permanente beschermende maatregelen. Het is dus duidelijk dat deze bekommernis in het
bijzonder een prioritair gegeven is dat bepalend moet zijn om de strategie inzake een nauwgezet beheer van radioactief afval te bepalen. Zonder hierbij uit het oog te verliezen dat het om een lange termijnvisie moet gaan gelet op het feit dat de aanwezigheid van langlevende nucliden vaak het afval belasten. Het integraal beheer van radioactief afval heeft dus een belangrijk en fundamenteel objectief namelijk de bevolking en het milieu voor de huidige als de toekomstige generaties.
Ongetwijfeld zijn de overheidsinstanties én de verantwoordelijken van de nucleaire ondernemingen zich wel terdege bewust van deze noodzaak. Het is dan ook niet toevallig dat in België een openbare instelling werd opgericht, met name het NIRAS, die bij wet ruime en duidelijke opdrachten opgelegd kreeg om het algemeen beheer van radioactief afval (en tevens "splijtstoffen") in dit land te organiseren. Logisch gevolg hiervan is dat nu al het radioactief ajval, voortgebracht door de verschillende Belgische producenten onder voogdij wordt
geplaatst van deze openbare instelling. Tot de voornaamste Belgische ondernemingen die radioactief afval voortbrengen behoren benevens de kerncentrales ook de producenten van nucleaire brandstofelementen, de
producenten van radio-elementen en een aantal onderzoekcentra. Tot deze laatste behoort ook het Studiecentrum voor Kernenergie te Mol Dat centrum beschikt sinds 1989 over een aparte dienst die als taak heeft het aldaar geproduceerde ongeconditioneerd radioactief afval te beheren.
De overdracht van het afval aan het NIRAS gebeurt volgens welbepaalde technische aanvaardingscriteria en onder financiële voorwaarden die contractueel worden vastgelegd. De producenten zijn hierdoor dan ook
aangewezen om in hun afvalbeheerssystemen rekening te houden met deze verbintenissen.
Aan de grondslag van een doeltreffend integraal afvalbeheer liggen zeker de organisatorische schikkingen die moeten leiden tot een maximum aan optimale voorwaarden om de vereiste doelstellingen te bereiken. Dit betekent dat verantwoordelijkheden, specifieke acties, opdrachten en in ieder geval de absoluut nodige middelen moeten ingezet worden binnen een structuurkader dat oordeelkundig kan opereren.