Mobiele telefoons als luminescentiedosismeters bij ongevalsdosimetrie

In dit werk zijn de dosimetrische eigenschappen van elektronische componenten uit mobiele telefoons onderzocht met behulp van optisch gestimuleerde luminescentie (OSL), met als doel het gebruik ervan bij ongevalsdosimetrie. Eigenschappen zoals dosis-respons, lineariteit, gevoeligheid en signaalvervaging zijn onderzocht. Finaal zijn een aantal 'simulaties' gedaan waarbij gsm's bestraald werden met een gekende dosis. De resultaten tonen aan dat de gegeven dosis binnen een marge van 20% kan achterhaald worden. De belangrijkste conclusies zijn dat een 'universele' correctiefactor voor signaalvervaging tot de mogelijkheden behoort, en dat er in vele toestellen één bepaalde component aangetroffen wordt waarvan het OSL signaal geen of nauwelijks vervaging vertoont.