Optimalisatie van oplosmethoden voor verschillende types van matrices voor de bepaling van vluchtige en moeilijk te bepalen radionucliden

De criteria voor de verwerking en/of berging van radioactief afval worden steeds strenger. Als gevolg daarvan is het nodig om analyses te kunnen uitvoeren van (radio)nucliden die slechts in zeer lage concentraties in het afval aanwezig zijn en/of van (radio)nucliden die moeilijk te bepalen zijn (zoals C-14, Cl-36, Fe-55, Ni-63 en I-129). In deze masterthesis worden de analysemethodes geoptimaliseerd voor de volgende kritische nucliden: C-14, I-129, Cl-36 en Tc-99. Een groot deel van het radioactieve afval komt voor in vaste vorm. Een eerste stap in het analyseproces van dit vast afval is om de te bepalen radionucliden in oplossing te brengen. Voor het oplossen zijn volgende technieken gebruikt; gewone chemische oplosmethode en een hoge druk bom. De uiteindelijke keuze van oplosmethode is afhankelijk van de afvalmatrix en van de radionucliden die men wil bepalen. In dit werk werden harsen, papierfilters, roestvrij staal en beton/cement opgelost. Voor verdere analyse werd LSC en/of ICP-MS gebruikt. Gedurende deze stage is het gelukt alle vaste matrices in oplossing te krijgen via een gewone chemische oplosmethode. De tracers (C-14 en Cl-36) die werden toegevoegd aan de matrix voor het oplosproces werden voor 80 à 100% teruggevonden in de oplossing.